|
شاید به جرأت بتوان گفت که روستای ما در طول ایام سال که مراسم ومناسبت خاصی در آن وجود ندارد روستای کم جمعیتی است تمام کوچکترها که حالا دیگر بزرگ شده اند و برای خود تشکیل خانواده داده اند ودر روستا تاب ماندن را نداشته اند برای گذراندن باقی عمرورقم زدن آینده ای بهتربرای خود وفرزندان خویش قدم در راه شهر گذاشته اند تا روستا از پیش بیشتر خلوت نشان دهد اما بزرگ ترها که عمری در روستا بوده وروزگاررا روستا گذرانده اند جای خالی فرزندان را به نحوی پرکرده اند تا روستا همچنان به حیات خویش ادامه دهد.مردم ده که در روستا کاروکسب ومحل درآمدی ندارند به دامداری وکشاورزی مشغولند ورزق وروزی خود را از این راه بدست میاورند دستان پینه بسته تمامی پیرمردها وپیرزنها را که بنگری این مورد را مورد تصدیق خویش قرار خواهی داد. خستگی کار آنها را خسته نکرده وتمام روز را به کار و تلاش مشغولند و تکرار ایام وامور آنها را ازخواسته هایشان پشیمان نمیکند شعار آنها این است : سالم هستیم پس کار میکنیم تا در عین سلامتی زنده بمانیم وزندگی کنیم. اما باوجود این حرفها اواخر هفته وهمچنین روزهای تعطیل سال همچون تاسوعا وعاشوراوهمچنین اگر مراسم عروسی در روستا برقرار باشد کوچکترها هرطور که شده خودر را به روستا رسانیده تا دیگران تنها نمانند ومراسم با شکوه خاصی برگزار شود در زیر به اختصار به چگونگی برگزاری بعضی از مراسم در این روستا میپردازیم
یادش بخیر
[ پنج شنبه 87/4/13 ] [ 8:21 صبح ] [ علی رضارضائی شهرستانک ]
[ نظرات () ]
|
|
[وبلاگ شهرستانک : ] [تهیه کننده: http://www.shahrestanak.parsiblog.com] |