|
محرم وحال وهوای آن در هرجای ایران مراسم بومی و منطقه ای خود را میطلبد روستای ما نیز به طبع از آداب ورسوم خاصی پیروی میکند کوچ کرده ها از این دیار در هر نقطه از ایران عزیز که باشند در این روزها خود رابه روستا رسانیده وخود را در ثواب این روزها شریک میکنند ومراسم آقا ابا عبدالله الحسین (ع) را با شکوه هرچه تمام تر برگذار میکنند. مراسم از روز ششم ماه محرم شروع میشود قدیمی تر ها وکسانی که از آنها سن وسالی گذشته است در مراسم علم گردانی وکسانی که هنوز در وجودشان جوانی موج میزند در مراسم سینه زنی وزنچیر زنی شرکت میکنندعلم گردان ها طوری برنامه ریزی میکنند تا در عرض سه روز وتا ظهر روز عاشورا تمام منازلی که در آن کسی زندگی میکند را در بزنند وصاحب منزل نذر ونذورات خود را در این راه خرج کند وبعبارتی خود وخانواده خود را بیمه آقا ابا عبد الله الحسین (ع) نماید. علم گردانی از قدمت دیرینه ای برخوردار است هرکس با توجه به توان وانرژی که دارد علمی به پا کرده وآن را با پارچه سیاه ویا سبز میپوشانند و سر آ ن نماد های از روز عاشورا ی آن زمان از قبیل دست قطع شده نصب میکنندعلم گردان ها با چند روحانی به درب منازل رفته وبا ذکر صلوت وفاتحه برای اهل آن خانه دعاوطلب رحمت، وبرای رفته گان از آن خانه طلب آمرزش وبخشش مینمایند.هیئت عزاداری نیز با دسته های سینه زنی وزنچیر زنی،در حین نوحه خوانی پشت سر علم گردان ها به درب منازل رفته وبه مرثیه خانی میپردازند. اهل خانه هم اگه نظر ونذوراتی دارند آن را دراین راه خرج مراسم میکند بعضی ها که در عرض سال گوسفندی پرورش داده اند وآنرا نذر هیئت نموده اند آن را در سر راه هیئت قربانی کرده تا برای ظهر خرج نهار شود.این مراسم در سه روز فقط صبح ها انجام میشود وبعد از ظهر ها مردم به کارهای عقب افتاده خود میرسند هیئتی ها که از کار وکسب خود زده وبه عنوان میهمان در ده هستند مراسم نوحه خوانی را در مسجد وحسینیه نیز بعد از ظهرهابرگزار میکنند تا شور عزا خاموش نشود در سه شب متوالی هیئت به روستا های رومنجان وعیلکی رفته ودر آن جا در کنار هیئت آ ن روستاها به سینه زنی ومرثیه خوانی میپردازند هیئت روستاهای عیلکی ورومنجان هم به عنوان میهمان به روستای ما میآیند ودر این روستا به عزاداری میپردارند. روز عاشورا از حال وهوای خاصی برخوردار است مردم میبایست با علم وزنجیر خود تا سال آینده خداحافظی کنندوبغض عجیبی گلوی آنها را می فشارد . علم گردان ها به سمت منزل گاه خود یعنی قتله گاه پیش میروند وهیئت نیز به دنبال آنها قدم در راه مینهد.ظهر عاشورا همه در سر قتل گاه حاضر شده وبه سینه زنی وعزاداری میپردازند علم ها در یک مکان در کنار هم قرار میگیرند وصاحبان علم ها منتظر فرمان سید ده میمانند تا فرمان قتل علم را به آنها بدهد سید ده بعد از مدتی که تا حدودی مصادف با کشته شدن حضرت امام حسین (ع) در روز عاشورا ست فرمان را صادر میکند وصاحبان علم ها لباس هارااز تن علم در آورده وآنر ا با گلاب شستشو داده وآن را برای سال آینده کنار میگذارند .مردم نیز که در این مکان موج میزنند به گریه وشیون وزاری میپردازند وبا آقا ابراز همدردی میکنند .بعد از مدتی برای آرا م کردن مردم عزادار،مراسم حسن - حسین برگزار میشود میشود که عزاداری بومی این روستا نیز به حساب میآید. همه دست به کمر همه دیگه داده ودور تا دور این منطقه یعنی قتل گاه را در حالی که میچرخند به سینه زنی میپردازند وذکر حسن وحسین را بر زبان میآورند .مراسم بعد از این سینه زنی به اتمام میرسد بعضی ها در همان مکان نشسته وشروع به گریه میکنند وغربت وغریبی را در وجودشان حس میکنند ومدام بر قاتلان حسین ویارانش لعنت ونفرین نثار میکنند نماز ظهر عاشورا هم در این مکان برگذار میشود ومردم به نوعی خود را در ثواب روز عاشورا ی امام حسین (ع) شریک میدانند.مردم دل شکسته که دلشان غرق خون است ناامید ودلشکسته با ان مکان خداحافظی میکنند وبه حسینیه برای صرف نهار مراجعه میکنند.مراسم شام ونهار هم در این سه روز توسط بانیان خیر برگذار میشود ومردم از آن فیض میبرند. در شب شام غریبان تمام اهل ده در گوشه ای از ده مینشینند ودر حین روشن کردن شمع بر ماتم حسین ویارانش میگریند.هیئتی ها در حسینیه جمع میشوند وبه عزا داری میپردازند وبعد از مراسم نیز با دعا ی عاشورا مراسم را به پایان میرسانند.
[ یکشنبه 90/12/7 ] [ 9:3 عصر ] [ علی رضارضائی شهرستانک ]
[ ]
|
|
[وبلاگ شهرستانک : ] [تهیه کننده: http://www.shahrestanak.parsiblog.com] |